Collages, schuiven met beelden en betekenissen.
De collages onstaan voortdurend, bijna dagelijks. Alle afbeeldingen of elementen eruit komen in principe in aanmerking. Ze worden heel intuitief en zorgvuldig uit een weekblad geknipt.
In eerste instantie zijn de kleur, de grootte, de scherpte, het licht, de ‘uitknipbaarheid’, de opbouw, de perspectief en andere formele kenmerken van de snippers belangrijker bij de selektie dan eventuele mogelijke betekenissen of associaties.
Later als dit eindeloze spel tot ‘niets’ lijkt te leiden ontstaat een verlangen naar een sfeer of een plotse suggestie van betekenis of zin. Pas dan wordt de collage gefotografeerd, gevat in één beeld.
De collages kunnen op hun beurt geheel of gedeeltelijk getransformeerd en gebruikt worden in allerlei specifieke tentoonstellingssituaties.
Collages maken is het vinden en uiteenhalen van beelden én terug bij elkaar brengen van beeldelementen in een nieuw geheel. Door het verschuiven, overlappen en samenvoegen van figuren worden de evidente betekenissen en associaties die erbij lijken te horen in vraag gesteld of misschien juist wel benadrukt.
Wat gevonden beelden, een schaar en een beetje lijm is in principe voldoende als basismateriaal. Sinds een jaar gebruik ik nu ook een computer.
In een razende vaart ontstaan steeds nieuwe, verbeterde digitale varianten van de oerdegelijke schaar. Eénmaal een gevonden beeld is gescand ontstaat in gelijk welk grafisch programma automatisch een veelvoud van mogelijke digitale variaties van dat ene zelfde beeld. Dit maakt het zoeken naar een aangepaste werkwijze ingewikkelder. Niet in het minst omdat het gevaar nog groter is geworden om eeuwig te twijfelen tussen die schijnbaar oneindig aantal mogelijkheden. Maar juist daarom ontstaat tegelijk ook een nog grotere drang om te komen tot de essentie. Het verbeelden van ‘iets’, een emotie, een gedachte, een betekenis, een kennis of een handvaardigheid.
De computer is naast het penseel, het potlood en de schaar een bijzonder extra hulpmiddel om dat ‘iets’ duidelijker te proberen uit te drukken.
De digitale werkwijze is daarbij ook een logisch technisch vervolg op het gewoon fotograferen van de collages. Een deel van de figuren wordt nog steeds met de schaar uitgesneden. Vervolgens worden ze gescand, digitaal bewerkt en samengebracht tot een nieuw geheel. Dat resultaat wordt dan tenslotte afgewerkt en digitaal bewaard. De beelden kunnen nu opnieuw naargelang de tentoonstellingssituatie op diverse wijzen worden gebruikt.